zdrowie społeczne
Zdrowie ? stan pełnego fizycznego, umysłowego i społecznego dobrostanu, a nie tylko całkowity brak choroby czy niepełnosprawnościa1 (zob. dobrostan subiektywny). W ostatnich latach definicja ta została uzupełniona o sprawność do ?prowadzenia produktywnego życia społecznego i ekonomicznego? a także wymiar duchowy23.
Międzynarodowy Pakt Praw Gospodarczych, Społecznych i Kulturalnych w art. 12 głosi: ?Państwa Strony niniejszego Paktu uznają prawo każdego do korzystania z najwyższego osiągalnego poziomu ochrony zdrowia fizycznego i psychicznego?, zobowiązując Strony do zapewnienia tego prawa.
Wyróżnia się:
zdrowie fizyczne ? prawidłowe funkcjonowanie organizmu, jego układów i narządów;
zdrowie psychiczne:
zdrowie emocjonalne ? zdolność do rozpoznawania emocji, wyrażania ich w odpowiedni sposób, umiejętność radzenia sobie ze stresem, napięciem, lękiem, depresją, agresją,
zdrowie umysłowe ? zdolność do logicznego, jasnego myślenia;
zdrowie społeczne ? zdolność do nawiązywania, podtrzymywania i rozwijania prawidłowych relacji z innymi ludźmi;
zdrowie duchowe ? u niektórych ludzi związane z wierzeniami i praktykami religijnymi, u innych osobisty zbiór zasad, zachowań i sposobów osiągania wewnętrznego spokoju i równowagi4.
Według Zygfryda Juczyńskiego mylne jest przedstawianie zdrowia i choroby jako przeciwstawnych krańców jednowymiarowej ciągłości5. Stan psychiczny chorego i życzliwość społeczna może równoważyć stan chorobowy. Natomiast problemy emocjonalne lub izolacja społeczna mogą sprawić, iż człowiek mimo pełnej sprawności fizycznej poczuje się chory4.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Zdrowie
W polskim systemie zdrowotnym
Technologia medyczna
Technologia medyczna - w ujęciu szerokim to dowolny rodzaj wiedzy zaangażowanej w realizację zadań i osiąganie określonych rezultatów systemu opieki zdrowotnej. W ujęciu wąskim technologie medyczne to środki niematerialne (wiedza, umiejętności, procedury, rozwiązania organizacyjne) i materialne (leki, urządzenia) związane bezpośrednio lub pośrednio z udzielanymi świadczeniami opieki zdrowotnej i konkretnymi interwencjami (leczniczymi, diagnostycznymi, rehabilitacyjnymi bądź prewencyjnymi).
W polskim systemie zdrowotnym dostęp obywateli do technologii medycznych (leków, wyrobów medycznych, procedur medycznych i systemów organizacyjnych) jest regulowany przez ubezpieczyciela - Narodowy Fundusz Zdrowia - w oparciu o przeprowadzoną ocenę technologii.
Ocena technologii medycznych (HTA, ang. health technology assessment) składa się z analizy efektywności klinicznej (wykonywanej zgodnie z zasadami EBM), analiz ekonomicznych (wykonywanych zgodnie z zasadami farmakoekonomiki) oraz analizy wpływu refundacji danej technologii na budżet płatnika (w polskim systemie zdrowotnym - na budżet Narodowego Funduszu Zdrowia). HTA ma rosnące znaczenie dla podejmowania decyzji o refundacji technologii medycznych, stanowiąc racjonalną podstawę tych decyzji.
Jedną z pierwszych instytucji państwowych regulujących ocenę technologii medycznych udostępnianych ubezpieczonym obywatelom w ramach państwowej opieki zdrowotnej był brytyjski instytut NICE. W Polsce ocenę technologii medycznych, zgodnie z odpowiednimi wytycznymi1 przeprowadza Agencja Oceny Technologii Medycznych.
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/Technologia_medyczna
Pozostałe poziomy służą wsparciem
System opieki zdrowotnej
System opieki zdrowotnej (również system zdrowotny) ? system definiowany jako spójna całość, której liczne, powiązane między sobą części wspólnie oddziaływając wpływają pozytywnie na stan zdrowia populacji. Jest on wyodrębnioną całością złożoną z wielu różnorodnych elementów, które powiązane są różnorodnymi więziami (czyli między którymi zachodzą różnorodne relacje) i który realizuje cele związane ze zdrowiem.
System zdrowotny można również zdefiniować jako zorganizowany i skoordynowany zespół działań, którego celem jest realizacja świadczeń i usług profilaktyczno-leczniczych i rehabilitacyjnych mających na celu zabezpieczenie i poprawę stanu zdrowia jednostki i zbiorowości.
W literaturze można spotkać wiele koncepcji odnośnie elementów wchodzących w skład systemu ochrony zdrowia. W modelu tradycyjnym, reprezentowanym przez D. Mechanica1, elementy składowe systemu były tożsame z trzema szczeblami opieki: pierwszego, drugiego i trzeciego szczebla, czyli opieką podstawową, specjalistyczną i wąskospecjalistyczną. Na pierwszym poziomie dochodzi do pierwszego kontaktu między systemem i ludźmi. Pozostałe poziomy służą wsparciem i dostarczają świadczeń specjalistycznych, stając się coraz bardziej złożonymi w miarę przesuwania się w górę systemu.
Obecnie najbardziej rozpowszechnionym podejściem do problemu jest koncepcja tzw. ?trójkąta?. Wyróżnia się tu trzech uczestników systemu: pacjentów (jako podmioty korzystające ze świadczeń), lekarzy wraz z pozostałymi wytwórcami usług zdrowotnych oraz płatnika publicznego, nazywanego również ?płatnikiem trzeciej strony? (dysponującego środkami publicznymi).
Źródło: https://pl.wikipedia.org/wiki/System_opieki_zdrowotnej